Leonardo da Vinci nie tylko stworzył ponadczasowe dzieła sztuki, takie jak Mona Lisa, ale także wpadł na trop tajemnicy skrywanej przez drzewa. Pięćset lat temu ten człowiek renesansu odkrył, że suma grubości wszystkich konarów i gałęzi na danej wysokości jest równa grubości pnia. I to zarówno w przypadku dolnych grubych konarów, jak i cienkich gałązek w górnej części drzewa. Inaczej mówiąc: gdyby można było złączyć w całość wszystkie konary i gałęzie, stanowiłyby z góry na dół przedłużenie pnia. Lecz jakie korzyści z tej ciekawej zależności ma drzewo? Czy w ten sposób może najlepiej dostarczać wodę aż do swoich najdrobniejszych gałązek, jak dotychczas sądzili botanicy? Chodzi o coś więcej. Francuski fizyk Christophe Eloy stworzył w komputerze różne fraktalne modele drzew i poddał je działaniu silnego wirtualnego wiatru. Im bardziej stosunek średnicy gałęzi i konarów do pnia zbliżał się do reguły Leonarda, tym mniejsze było ryzyko, że model drzewa ulegnie zniszczeniu przy mocnym wietrze. Naukowcy mają nadzieję, że dzięki temu odkryciu dowiedzą się więcej o strukturze lasów i sposobach unikania szkód wyrządzonych przez wichury. Może to być również wskazówka dla inżynierów, jak konstruować materiały i budowle wytrzymałe na niekorzystne warunki atmosferyczne.
