Niby wszystko wiadomo ale tak naprawdę nie każdy wie dokładnie o naszej pięknej bliźnie, ponad 280 gatunków ssaków nie ma pępka. Reszta, oprócz człowieka, nie przywiązuje do niego wagi. My zaś przejmujemy się pępkiem za cały ssaczy ród. Pępek był i jest przedmiotem filozoficznych sporów, estetycznych tendencji, magicznych praktyk i symbolicznych przedstawień. Od stuleci jest w centrum uwagi, dzisiejsza moda piercingu jest na topie.
Słowo pępek, zwłaszcza jako ,,pępek świata”, kojarzy się ze środkiem, z centrum. Ale czy ludzki pępek naprawdę leży pośrodku? U noworodka leży dokładnie w połowie długości ciała. Ale u dorosłego połowa ta znajduje się w miejscu spojenia łonowego, pępek zaś – powyżej osi dzielącej wzrost człowieka na pół. Nadal jednak wypada w połowie odległości od wymienionego spojenia do wyrostka mieczykowatego, czyli złączenia żeber. Tam też jest zawsze umieszczany przez artystów, przedstawiających w malarstwie i rzeźbie nagie ludzkie postaci. Nawet te z raju, które przecież… pępka mieć nie powinny.
Są różne tradycje związane z pępowiną, na przykład u brazylijskich Indian Tarairiu matka zjada ugotowaną pępowinę swojego dziecka, zaś dzieci z plemienia Ona z Ziemi Ognistej przywiązują woreczek z zasuszoną pępowiną do szyi ptaka, natomiast matki z boliwijskich Indian Siriono noszą amulety z owiniętych kolorowymi nićmi pępowin swoich dzieci.
